Verbum

hum​² [hʌm] v.

1. напява́ць (без слоў), мурлы́каць, спява́ць з закры́тым ро́там

2. гусці́, гудзе́ць

3. быць дзе́йным, развіва́ць бу́рную дзе́йнасць

♦

hum and haw BrE, infml мя́мліць, запіна́цца; хіста́цца, вага́цца, не раша́цца

human​¹ [ˈhju:mən] n. (таксама human being) чалаве́к, чалаве́чая істо́та

human​² [ˈhju:mən] adj. чалаве́чы;

the human race род людскі́;

a human voice чалаве́чы го́лас;

human nature чалаве́чая прыро́да/нату́ра;

a human ceiling мяжа́ чалаве́чых магчы́масцей;

a human factor чалаве́чы фа́ктар

2. уласці́вы чалаве́ку;

It’s human to err. Чалавеку ўласціва памыляцца.

humane [hju:ˈmeɪn] adj. чалаве́чны, гума́нны

humanism [ˈhju:mənɪzəm] n. гумані́зм; гума́ннасць, чалаве́чнасць

humanist [ˈhju:mənɪst] n. гумані́ст

humanitarian​¹ [hju:ˌmænɪˈteəriən] n.

1. гумані́ст

2. філантро́п

humanitarian​² [hju:ˌmænɪˈteəriən] adj.

1. гума́нны; гуманісты́чны

2. гуманіта́рны

humanity [hju:ˈmænəti] n.

1. чалаве́цтва; род людскі́

2. гума́ннасць, чалаве́чнасць, чалавекалю́бства; гумані́зм;

an act of humanity гума́нны ўчы́нак

3. pl. (the) humanities гуманіта́рныя наву́кі

humanize, BrE -ise [ˈhju:mənaɪz] v.

1. ачалаве́чваць

2. змякча́ць; паляпша́ць

3. рабі́ць высакаро́дным, гума́нным