disprove [ˌdɪsˈpru:v] v. абвярга́ць (тэорыю, факты і да т.п.)
disputable [dɪˈspju:təbl] adj. fml спрэ́чны, не дака́заны;
disputable points спрэ́чныя пыта́нні
dispute1 [dɪˈspju:t, ˈdɪspju:t] n. fml
1. (over/about) ды́спут; дыску́сія; спрэ́чка;
beyond dispute бясспрэ́чна;
The ownership of the house is in dispute. Права ўласнасці на гэты дом аспрэчваецца.
2. сва́рка, рознагало́ссе
dispute2 [dɪˈspju:t] v.
1. аспрэ́чваць
2. спрача́цца;
There is no disputing about tastes. Аб густах не спрачаюцца.
disqualification [dɪsˌkwɒlɪfɪˈkeɪʃn] n. дыскваліфіка́цыя
disqualify [dɪsˈkwɒlɪfaɪ] v. (from) дыскваліфікава́ць, прызнава́ць няздо́льным (да чаго-н.);
disqualify smb. for the Olympic Games пазба́віць каго́-н. пра́ва ўдзе́льнічаць у Алімпі́йскіх гу́льнях
disquiet [dɪsˈkwaɪət] n. fml хвалява́нне, неспако́й; дрэ́ннае прадчува́нне
disregard1 [ˌdɪsrɪˈgɑ:d] n. (for/of) грэ́баванне, пагарджа́нне (кім-н., чым-н.)
disregard2 [ˌdɪsrɪˈgɑ:d] v.
1. грэ́баваць, пагарджа́ць (кім-н., чым-н.)
2. не звярта́ць увагі́ (на што-н.); ігнарава́ць;
disregard orders не выко́нваць зага́ды
disreputable [dɪsˈrepjətəbl] adj. гане́бны, непрысто́йны;
a disreputable area раён, які́ мае ке́пскую сла́ву