расце́рці, разатру, разатрэш, разатрэ; разатром, разатраце; 
1. Тручы, размяць, раздрабіць. 
2. Размазаць па якой‑н. паверхні. 
3. Зрабіць масаж, уцерці што‑н. 
4. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расце́рці, разатру, разатрэш, разатрэ; разатром, разатраце; 
1. Тручы, размяць, раздрабіць. 
2. Размазаць па якой‑н. паверхні. 
3. Зрабіць масаж, уцерці што‑н. 
4. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сканцэнтрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; 
1. Сабраць, згрупаваць у адным якім‑н. месцы. 
2. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скаці́ць, скачу, скоціш, скоціць; 
1. Коцячы, спусціць уніз які‑н. прадмет (звычайна круглы). 
2. Адкаціць што‑н. убок. 
3. Коцячы, сабраць у 
4. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сма́га, ‑і, 
1. Моцнае жаданне піць. 
2. Недахоп вільгаці, суша, спёка. 
3. 
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
супярэ́чнасць, ‑і, 
1. Становішча, пры якім 
2. 
3. Выказванне або ўчынак, накіраваныя супраць каго‑, чаго‑н.; супярэчанне, пярэчанне. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
всёII 
всё ж, всё же усё ж;
он всё се́рдится ён усё злуе́цца (злуе́);
он всё ещё у́чится ён усё яшчэ́ ву́чыцца;
де́ло расстро́илось, и всё из-за вас спра́ва разла́дзілася, і ўсё праз вас;
всё бо́лее и бо́лее сгуща́лись су́мерки усё больш і больш змярка́лася;
◊
как есть всё усё чы́ста;
всё равно́ усё ро́ўна (
пре́жде всего́ перш за ўсё, найпе́рш.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Галаўня́ 1 ’спарыння’ (
Галаўня́ 2 ’верхні вушак у дзвярах’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пра́віць 1 ’маючы ўладу ў сваіх руках, кіраваць чым-небудзь’, ’адпраўляць імшу’ (
Пра́віць 2 ’гаварыць’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыда́нае ’пасаг’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
чорт, -а, 
1. Па рэлігійных уяўленнях: злы дух як увасабленне адмоўнага пачатку ў чалавеку; мае выгляд істоты, пакрытай чорнай шэрсцю, з рагамі, капытамі і хвастом; д’ябал.
2. 
Адзін чорт (
Баяцца як чорт крыжа (ладану) (
Да чорта (
Куды яго чорт панёс, куды яго чэрці ўхапілі (
К чорту на рогі (
К чорту ў зубы (
На чорта (
Ні к чорту (не варты) (
(Сам) чорт галаву (нагу) зломіць (
Сам чорт не брат каму (
Чорта лысага (
Чортам падшыты (
Чорт ведае што! (
Чорт з ім (з табой, з ёй, з вамі, з імі) (
Чорт лазаты (
Чорт не бярэ (не возьме) (
Чорт падаткнуў (
Чорт пацягнуў каго за язык (
Чорт прынёс (паднёс, прыгнаў) каго (
Чорту лысаму (
Чорт яго бяры (
Чэрці носяць дзе, каго (
Што за чорт! (
Якога чорта! (
Як чорт пад крыжам (
|| 
|| 
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)