Verbum

аб’ядзенне

назоўнік | ніякі род | размоўнае

Пра што-н. вельмі смачнае.

• Пірог з грыбамі — гэта а.

аб’яднальны

прыметнік

Які вядзе да аб’яднання, згуртавання.

• А. з’езд.

аб’яднанне

назоўнік | ніякі род

1. гл. аб’яднацца, -ць.

2. Арганізацыя, саюз.

   • Вытворчае а.
   • Літаратурнае а.

аб’яднаны

прыметнік

Сумесны, злучаны.

• Арганізацыя Аб’яднаных Нацый.
• Аб’яднаныя дзеянні ўсіх прагрэсіўных сіл.

|| назоўнік: аб’яднанасць.

аб’яднацца

дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Утварыць адно цэлае, злучыцца.

   • А. ў кааператыў.

2. Згуртавацца.

   • А. ў барацьбе за мір.

|| незакончанае трыванне: аб’ядноўвацца.

|| назоўнік: аб’ядноўванне і аб’яднанне.

аб’яднаць

дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Утварыць адно цэлае з чаго-н.

   • А. два раёны ў адзін.

2. Згуртаваць.

   • А. сілы ўсіх прыхільнікаў міру.

|| незакончанае трыванне: аб’ядноўваць.

|| назоўнік: аб’ядноўванне.

|| назоўнік: аб’яднанне.

аб’язны

прыметнік

Такі, па якім аб’язджаюць.

• А. шлях.
• Аб’язная дарога.

аб’яўленне

назоўнік | ніякі род

1. гл. аб’явіць.

2. Паведамленне, аб’ява аб чым-н. у вуснай або пісьмовай форме, абвяшчэнне.

аб’ём

назоўнік | жаночы род

1. Велічыня чаго-н. у даўжыню, вышыню і шырыню, выражаная ў кубічных адзінках.

   • А. памяшкання.

2. пераноснае значэнне: Наогул велічыня, колькасць.

   • Вялікі а. работы.
   • А. ведаў.

|| прыметнік: аб’ёмны.

|| назоўнік: аб’ёмнасць.

аб’ёмны

прыметнік

1. гл. аб’ём.

2. Вялікі паводле аб’ёму, памеру.

   • Аб’ёмныя блокі.

|| назоўнік: аб’ёмнасць.