абагна́ць, ; зак.

  1. Апярэдзіць у руху, бегу.

    • А. калону машын.
  2. Вырасці большым, вышэйшым за каго-, што-н.

    • А. старэйшага брата.
    • А. аднакласнікаў.
  3. перан. Дасягнуць большых поспехаў у параўнанні з кім-, чым-н.

    • А. таварышаў па ведах.
  4. Акучыць.

    • А. бульбу.

|| незак. абганяць, .

|| наз. абгон, .

|| прым. абгонны, і абганяльны, .

  • Абгонны манеўр.
  • Абганяльны плуг.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)