Verbum

заднік, ✂, м.

1. Частка абутку над абцасам, якая ахоплівае пяту.

2. Дэкарацыя на заднім плане сцэны (спец.).

задобрыць, ✂; зак.

Выклікаць у каго-н. прыхільнасць да сябе падарункамі, паслугамі і пад.

|| незак. задобрываць, ✂.

задок, ✂, м.

Задняя частка якога-н. прадмета (звычайна пра павозку, мэблю).

• Сесці ў задку калёс.
• Цялячы з.

задоўга, прысл..

За многа часу перад чым-н., да чаго-н.

• З. да пачатку заняткаў.

задоўгі, ✂ (разм.).

1. Даўгаваты, даўжэйшы, чым трэба.

   • Задоўгая вяроўка.

2. Занадта доўгі ў часе.

   • З. тэрмін.

задраіць, ✂; зак. (спец.).

Наглуха зачыніць.

• З. люкі.

|| незак. задрайваць, ✂.

задрамаць, ✂; зак.

Заснуць лёгкім сном, прыдрамнуць.

задрацца, ✂; зак.

1. Адарваўшыся, загнуцца ўгору, залупіцца.

   • Кара на дрэве задралася.

2. Загнуўшыся, падняцца ўверх (пра вопратку).

   • Кашуля задралася.

3. Павесці сябе задзірыста.

   • З. ў кампаніі.

|| незак. задзірацца, ✂.

задраць, ✂; зак.

1. гл. драць.

2. Адарваўшы, загнуць канцом у адваротны бок.

   • З. скурку на пальцы.

3. Падняць угору, уверх.

   • З. галаву.
   • З. кашулю.

|| незак. задзіраць, ✂.

задрыжаць, ✂; зак.

1. Здрыгануцца, скалануцца.

   • Задрыжалі шыбы ў вокнах.

2. Затрэсціся (ад хвалявання).

   • З. ад страху.