покончить
пакончыць, скончыць, покончить дело миром — пакончыць (скончыць) справу мірам покончим с этим раз навсегда — пакончым (скончым) гэта раз назаўсёды покончить с собой — пакончыць з сабою покончить жизнь самоубийством — скончыць самагубствамVerbum
анлайнавы слоўнікРуска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (другая версія, правапіс да 2008 г.)
покопать
пакапацьпокопаться
пакапацца, пакорпацца, памарудзіць, пакешкаццапокопнить
паскладаць у копы, скласці ў копыпокоптеть
совер. пакурэць, падыміць, пакарпець, пагарбецьпокоптить
совер. пакурэць, пакуродыміць, пакурадыміць, павэндзіцьпокорение
пакарэнне, заваяванне, заваёўваннепокорёженный
пакарабачаны, пагнутыпокорёжить
пакарабаціць, пагнуць, см. корёжитьпокорёжиться
пакарабаціцца, пагнуцца