Verbum

увод

муж.

1) адвод, -ду муж., звод, род. зводу муж.

2) (похищение) выкраданне, -ння ср., выкрадванне, -ння ср.

(кража) крадзеж, род. крадзяжу муж.

свадьба уводом уст. — вяселле з выкраданнем

3) тех. адхіленне, -ння ср.

увод сверла — адхіленне свердла

уводить

несовер.

1) весці

(выводить) выводзіць

(отводить) адводзіць

(заводить) заводзіць

2) разг. (похищать) красці

(сводить) зводзіць

(отбивать у кого-либо) зводзіць, адбіваць

см. увести

уводиться

страд.

1) весціся

выводзіцца

адводзіцца

заводзіцца

2) красціся

зводзіцца, адбівацца

см. уводить

увоз

муж. вываз, -зу муж.

адвоз, -зу муж., звоз, род. звозу муж.

(похищение) выкраданне, -ння ср., выкрадванне, -ння ср.

(кража) крадзеж, род. крадзяжу муж.

свадьба увозом уст. — вяселле з выкраданнем

увозить

несовер.

1) везці

(вывозить) вывозіць

(отвозить) адвозіць

(завозить) завозіць

2) (похищать) красці

(свозить) звозіць

увозиться

страд.

1) везціся

вывозіцца

адвозіцца

завозіцца

2) красціся

звозіцца

см. увозить

уволакивать

несовер.

1) разг. валачы

звалакаць, звалакваць

(выволакивать) вывалакаць, вывалакваць

(в сторону) адвалакаць, адвалакваць

(заволакивать) завалакаць, завалакваць

2) (красть) прост. красці, цягнуць

уволакиваться

страд.

1) валачыся

звалакацца, звалаквацца

вывалакацца, вывалаквацца

адвалакацца, адвалаквацца

завалакацца, завалаквацца

2) красціся, цягнуцца

см. уволакивать

уволенный

звольнены

вызвалены

см. уволить 1

уволить

совер.

1) звольніць, мног. пазвальняць

(освободить) вызваліць, мног. павызваляць

см. увольнять

2) (избавить) уст. збавіць, пазбавіць

(освободить) вызваліць

увольте меня от его посещения — збаўце (вызвальце) мяне ад яго наведванняў