Verbum

уничижительный

уніжальны

уничижить

совер. уст. унізіць

уничижиться

унізіцца

уничтожать

несовер. знішчаць, разг. зніштажаць

(истреблять — ещё) вынішчаць

уничтожаться

1) знішчацца, разг. зніштажацца

2) страд. знішчацца, зніштажацца, вынішчацца

уничтожающий

1) прич. які (што) знішчае, які (што) зніштажае

які (што) вынішчае

см. уничтожать

2) прил. знішчальны

3) прил. перен. знішчальны

(презрительный) пагардлівы

уничтожающий взгляд — пагардлівы позірк

уничтожающий аргумент — знішчальны аргумент

уничтожающая критика — знішчальная крытыка

уничтожение

знішчэнне, -ння ср., разг. зніштажэнне, -ння ср.

(истребление — ещё) вынішчэнне, -ння ср.

уничтоженный

знішчаны, разг. зніштожаны

(истреблённый ещё) вынішчаны

уничтожитель

разг. знішчальнік, -ка муж.

уничтожить

совер. знішчыць, мног. пазнішчаць, разг. зніштожыць, мног. пазніштажаць

(истребить — ещё) вынішчыць