Verbum

начинающий

1) прич. які (што) пачынае

які (што) распачынае

см. начинать

2) сущ. пачатковец, -коўца муж.

начиная

1) деепр. пачынаючы

распачынаючы

2) в знач. предлога (с кого-чего, от кого-чего) пачынаючы (з каго-чаго, ад каго-чаго)

начиная с этой страницы — пачынаючы з гэтай старонкі

начиненный

1) напраўлены, наладжаны

залатаны, залаплены

2) навостраны, назавострываны

см. начинить II

начинённый

1) начынены

напханы, напхнуты, мног. панапіханы

2) перен. нашпігаваны

см. начинить I

начинивать

несовер. (очинять) навострываць, завострываць

начинить

1) (заполнить) начыніць

(набить) напхаць, напхнуць, мног. панапіхаць

2) перен. нашпігаваць

см. начинять

1) направіць, наладзіць, мног. паналаджваць

налатаць

2) (очинить) навастрыць, назавострываць

начинка

жен.

1) (действие) начыньванне, -ння ср., начынка, -кі жен.

напіханне, -ння ср.

см. начинять

2) (о содержимом) начынка, -кі жен.

начиночный

начыначны

начинять

несовер.

1) (заполнять) начыняць

(набивать) напіхаць, напіхваць

2) перен. нашпігоўваць

начиняться

страд.

1) начыняцца

напіхацца, напіхвацца

2) нашпігоўвацца

см. начинять