Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

повенчаться

павянчацца, звянчацца

повергать

несовер.

1) уст. (валить) звальваць, валіць

(бросать) кідаць

(класть) класці

(свергать) звяргаць, зрынаць

2) перен. (побеждать) перамагаць, адольваць

3) перен. (приводить в тяжёлое состояние) прыводзіць (у цяжкі стан)

(бросать) кідаць

(нагонять) наганяць (што)

(погружать) агортваць (чым)

эта мысль повергает её в отчаяние — гэта думка прыводзіць (кідае) яе ў роспач

повергать в скорбь — прыводзіць у смутак, засмучаць

повергать к стопам уст. — класці (кідаць) да ног

повергаться

1) уст. валіцца, падаць

рушыцца

2) перен. упадаць

(погружаться) апускацца

агортвацца (чым)

3) страд. звальвацца, валіцца

кідацца

класціся

звяргацца, зрынацца

перамагацца, адольвацца

прыводзіцца

наганяцца

агортвацца

см. повергать

повергнутый

1) звалены, павалены

кінуты

пакладзены

звергнуты, зрынуты

2) пераможаны, адолены

3) прыведзены

кінуты

нагнаны

агорнуты

см. повергнуть

повергнуть

совер.

1) уст. (свалить) зваліць, паваліць

(бросить) кінуць

(положить) палажыць

(свергнуть) звергнуць, зрынуць

2) перен. (победить) перамагчы

адолець

повергнуть врага — перамагчы, адолець ворага

3) перен. (в тяжёлое состояние) прывесці (у цяжкі стан)

(бросить) кінуць

(нагнать) нагнаць (што)

(погрузить) агарнуць (чым)

см. повергать

повергнуть в прах — знішчыць дашчэнту

повергнуться

1) уст. зваліцца, упасці

рушыцца

2) перен. упасці

(погрузиться) апусціцца

агарнуцца (чым)

см. повергаться

поверенная

сущ. (наперсница) давераная, -най жен.

поверенный

1) прич. (проверенный) правераны

(сверенный) звераны

2) прич. (доверенный) давераны

3) сущ. (уполномоченный) павераны, -нага муж.

поверенный в делах дипл. — павераны ў справах

присяжный поверенный юр. уст. — прысяжны павераны

4) сущ. (наперсник) давераны, -нага муж.

поверенный тайн — давераны тайн

поверженный

см. повергнутый

поверить

совер.

1) (принять за истину) паверыць

я поверил ему на слово — я паверыў яму на слова

поверь (в знач. вводн. сл.) — павер

поверь, он вернётся — павер, ён вернецца

2) уст. (проверить) праверыць

(сверить) зверыць

3) (доверить) даверыць

см. поверять