Verbum

назидание

ср. книжн. навучанне, -ння ср., павучанне, -ння ср.

(наставление) настаўленне, -ння ср.

(наука) навука, -кі жен.

в назидание кому — на навуку каму, для навучання каго

назидательно

нареч. навучальна, павучальна

назидательность

навучальнасць, -ці жен., павучальнасць, -ці жен.

назидательный

навучальны, павучальны

назидательный случай — павучальны (навучальны) выпадак

назидательный тон — павучальны (навучальны) тон

назло

нареч. на злосць

назначаемость

прызначальнасць, -ці жен.

назначаемый

1) прич. назначаны, прызначаны

2) прил. вызначальны, назначальны

назначать

несовер.

1) назначаць, прызначаць

2) (устанавливать) вызначаць

назначаць

(на должность, работу) назначаць, прызначаць

(ставить кем-либо) ставіць

(направлять куда-либо) накіроўваць

назначаться

страд.

1) назначацца, прызначацца

2) вызначацца

назначацца

прызначацца

ставіцца

накіроўвацца

см. назначать

назначенец

назначэнец, -нца муж.