Verbum

начётчица

начотчыца, -цы жен.

начинание

ср.

1) (действие) уст. пачынанне, -ння ср.

2) (начатое дело) пачынанне, -ння ср.

мерапрыемства, -ва ср.

начинатель

пачынальнік, -ка муж., распачынальнік, -ка муж.

начинательница

пачынальніца, -цы жен., распачынальніца, -цы жен.

зачынальніца, -цы жен.

начинать

несовер. пачынаць

распачынаць

ребёнок начинает говорить — дзіця пачынае гаварыць

начинает смеркаться — пачынае змяркацца

начинать переговоры — пачынаць (распачынаць) перагаворы

начинаться

возвр., страд. пачынацца

начинающая

сущ. пачаткоўка, -кі жен.

начинающий

1) прич. які (што) пачынае

які (што) распачынае

см. начинать

2) сущ. пачатковец, -коўца муж.

начиная

1) деепр. пачынаючы

распачынаючы

2) в знач. предлога (с кого-чего, от кого-чего) пачынаючы (з каго-чаго, ад каго-чаго)

начиная с этой страницы — пачынаючы з гэтай старонкі

начиненный

1) напраўлены, наладжаны

залатаны, залаплены

2) навостраны, назавострываны

см. начинить II