Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

уховёртка

зоол. вухавёртка, -кі жен.

уход

I муж. (действие по глаг. уходить I)

1) адыход, -ду муж.

(выход) выхад, -ду муж.

(исчезновение) знікненне, -ння ср.

неоконч. зніканне, -ння ср.

пакіданне, -ння ср.

2) (бегство) уцёкі, -каў ед. нет, уцяканне, -ння ср.

II муж. (действие по глаг. ухаживать 1) догляд, -ду муж.

неоконч. дагляданне, -ння ср.

уходить

I несовер.

1) (идти) ісці

(выходить) выходзіць

(отходить) адыходзіць

(отдаляться) адыходзіцца

(заходить) заходзіць

(направляться) накіроўвацца, падавацца

(исчезать) знікаць

(покидать) пакідаць

(переставать заниматься чем-либо, делать что-либо, быть кем-чем и т.п.) пераставаць быць (займацца, рабіць што-небудзь и т.п.)

2) (убегать, скрываться, спасаться) уцякаць

(избегать) пазбягаць, унікаць

(уклоняться) ухіляцца

(избавляться) пазбаўляцца

(отделываться) адчэплівацца, адкарасквацца

3) (не препятствовать, сторониться) сыходзіць, саступаць

4) (расходоваться) ісці, выходзіць

(тратиться) быць выдаткаваным, быць страчаным

(пропадать) прападаць

(вытекать — о жидкостях) разг. выцякаць

(при кипении) бегчы

5) (углубляться) паглыбляцца

6) (проходить — о времени) праходзіць, мінаць

7) (о часах) спяшацца

см. уйти

8) (простираться, тянуться) ісці, цягнуцца

дорога уходила вдаль — дарога ішла ў далечыню, дарога цягнулася далёка

II совер. прост.

1) (изнурить) уходаць, змардаваць, знясіліць

2) (рубить, погубить) уходаць

загубіць, замардаваць, збаёдаць

3) (промотать) уходаць

уходили сивку крутые горки погов. — быў конь, ды з’ездзіўся, уходалі сівага крутыя горкі

уходиться

совер. разг.

1) (угомониться) уціхамірыцца, супакоіцца, суняцца

2) (устать от ходьбы) нахадзіцца, натупацца

ухоженный

I 1) уходаны, змардаваны, знясілены

2) уходаны

загублены, замардаваны, збаёданы

см. уходить II 1–2

II прост. дагледжаны

ухудшать

несовер. пагаршаць

ухудшаться

возвр., страд. пагаршацца

ухудшение

1) (действие) пагаршэнне, -ння ср.

неоконч. пагоршванне, -ння ср.

2) (состояние) пагаршэнне, -ння ср., пагоршванне, -ння ср.

ухудшение отношений — пагаршэнне адносін

ухудшение положения рабочего класса при капитализме — пагаршэнне становішча рабочага класа пры капіталізме

ухудшенный

пагоршаны

ухудшить

совер. пагоршыць