Verbum

наряду

нареч. поруч

(наравне) нараўне, нароўні

(одинаково) аднолькава

(вместе) разам

нарядчик

нарадчык, -ка муж.

нарядчица

нарадчыца, -цы жен.

наряд-задание

нарад-заданне, род. нарад-задання и нарада-задання муж.

наряд-заказ

нарад-заказ, род. нарад-заказа муж.

наряжать

I несовер. прыбіраць, убіраць

(выряжать) выстройваць

(одевать) адзяваць, апранаць

II несовер. (назначать в наряд) прызначаць (у нарад)

(посылать) пасылаць, выпраўляць

наряжаться

I несовер.

1) прыбірацца, убірацца

(выряжаться) выстройвацца

(одеваться) адзявацца, апранацца

2) страд. прыбірацца, убірацца

адзявацца

II несовер. страд. прызначацца (у нарад)

(посылаться) пасылацца, выпраўляцца

наряженный

I прыбраны, мног. папрыбіраны, убраны, мног. паўбіраны

(выряженный) выстраены

(одетый во что-либо) адзеты, мног. паадзяваны, апрануты, апранены, мног. паапрананы

II (назначенный в наряд) прызначаны (у нарад)

(посланный) пасланы, выпраўлены, мног. павыпраўляны

наряжённый

(назначенный в наряд) прызначаны (у нарад)

(посланный) пасланы, выпраўлены, мног. павыпраўляны

нас

мест. род., вин., пред. см. мы