Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

направка

(бритвы и т.п.) напраўка, -кі жен., наводка, -кі жен.

направление

ср.

1) (действие) накіраванне, -ння ср., накіроўванне, -ння ср., скіраванне, -ння ср., скіроўванне, -ння ср.

см. направить 1

2) (линия движения, идейная устремлённость) кірунак, -нку муж., напрамак, -мку муж.

направление ума — кірунак розуму

по направлению к… — у кірунку да…

давать направление — даваць кірунак (напрамак)

направление вращения мат. — кірунак вярчэння

3) (общественное течение, группировка) кірунак, -нку муж.

4) (документ) накіраванне, -ння ср.

направленность

накіраванасць, -ці жен., скіраванасць, -ці жен.

социальная направленность — сацыяльная накіраванасць (скіраванасць)

направленный

1) накіраваны, скіраваны

направленная антенна радио — накіраваная антэна

взоры направлены к столице — погляды накіраваны (скіраваны) да сталіцы

2) напраўлены, наведзены, навостраны

3) наладжаны

4) напраўлены, выпраўлены

см. направить

направлять

несовер.

1) накіроўваць, скіроўваць

настаўляць

направлять в определённое русло — накіроўваць (скіроўваць) у пэўнае рэчышча

направлять шаги — ісці

направлять дуло ружья — накіроўваць (настаўляць) рулю стрэльбы

направлять заявления — накіроўваць (пасылаць) заявы

направлять свой путь — накіроўвацца, падавацца

2) (бритву, нож и т.п.) напраўляць

(натачивать) навострываць

3) (налаживать, организовывать) наладжваць

направляться

1) накіроўвацца, скіроўвацца

(идти) ісці

поезд направляется в Витебск — поезд ідзе ў Віцебск

2) (налаживаться) наладжвацца

3) страд. накіроўвацца, скіроўвацца

настаўляцца

напраўляцца

навострывацца

наладжвацца

см. направлять

направляющая

сущ. мат. накіравальная, -най жен.

направляющий

1) прич. які (што) накіроўвае, які (што) скіроўвае

які (што) напраўляе

які (што) навострывае

які (што) наладжвае

см. направлять

2) прил. накіроўваючы, накіравальны, скіравальны

направляющий ролик тех. — накіравальны ролік

3) сущ. тех. накіравальнік, -ка муж.

направо

нареч. направа

направщик

напраўшчык, -ка муж.