надо
I безл. в знач. сказ. трэба,
разг. трэ
(нужно) патрэбна
(следует) належыць, варта
(ведь) надо же! — (і) трэба ж!
как надо — як трэба, як след
как не надо лучше — як найлепш
надо быть в знач. вводн. сл. — мабыць, мусіць
надо быть, будет дождь — мабыць (мусіць), будзе дождж
надо думать (полагать) — трэба думаць (меркаваць)
так ему и надо — так яму і трэба
только того и надо — толькі тое і трэба
что надо (в знач. сказ. очень хороший) — хоць куды, як мае быць, (прекрасный, отменный) цудоўны
II предлог см. над
надобиться
несовер. безл. прост. патрабавацца, быць патрэбным
надобно
безл. в знач. сказ. уст., прост. см. надо I
надоевший
1) прич. які (што) абрыдзеў, які (што) абрыдаў, які (што) надакучыў, абрыдлы
2) прил. абрыдлы
(докучливый) дакучлівы, надакучлівы