уханье
1) буханне, -ння ср.
вухканне, -ння ср., вохканне, -ння ср.
2) стуканне, -ння ср.
см. ухать 1, 6
3) (восклицание) вухканне, -ння ср.
ухарски
нареч. разг. зухавата, хвацка
ухарство
ср. разг. зухаватасць, -ці жен., хвацкасць, -ці жен.
ухарь
разг. зух, род. зуха муж., хват, род. хвата муж.
ухать
несовер.
1) разг. (издавать громкий звук) бухаць, грымець
(громко кричать) вухкаць, вохкаць
вдалеке ухал гром — удалечыні бухаў (грымеў) гром
2) (с шумом падать) прост. бухаць, гопаць
падаць
3) (класть в большом количестве) прост. бухаць, гаціць, перці
4) (пропадать) прост. марна прападаць, гінуць
5) (расходовать) прост. бухаць
6) (ударять) прост. стукаць
ухватить
совер. прям., перен. ухапіць, схапіць
(уловить — ещё) злавіць, улавіць
он ухватил меня за руку — ён ухапіў (схапіў) мяне за руку
мы сразу же ухватили его мысль перен. разг. — мы адразу ж ухапілі (схапілі, злавілі, улавілі) яго думку
ухватиться
прям., перен. ухапіцца, схапіцца
обеими руками ухватиться — абедзвюма рукамі ўхапіцца
зубами ухватиться — зубамі ўхапіцца