наружу
нареч. (наверх) наверх
(во двор) надвор
разг. вонкі
выйти наружу —
а) выйсці надвор
б) перен. выйсці наверх, выявіцца
дело вышло наружу — справа выйшла наверх (выявілася)
нарукавник
нарукаўнік, -ка муж.
нарукавный
нарукаўны
наруку
нареч. разг. наруку, спадручна, зрукі
нарумяненный
нарумянены
нарумянивать
несовер. нарумяньваць
нарумяниваться
возвр., страд. нарумяньвацца
нарумянить
совер. нарумяніць
нарумяниться
нарумяніцца
наручи
воен. ист. наручы, -чаў ед. нет