Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

наружу

нареч. (наверх) наверх

(во двор) надвор

разг. вонкі

выйти наружу

а) выйсці надвор

б) перен. выйсці наверх, выявіцца

дело вышло наружу — справа выйшла наверх (выявілася)

нарукавник

нарукаўнік, -ка муж.

нарукавный

нарукаўны

наруку

нареч. разг. наруку, спадручна, зрукі

нарумяненный

нарумянены

нарумянивать

несовер. нарумяньваць

нарумяниваться

возвр., страд. нарумяньвацца

нарумянить

совер. нарумяніць

нарумяниться

нарумяніцца

наручи

воен. ист. наручы, -чаў ед. нет