Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

наколотить

совер. в разн. знач. набіць

наколотить обруч — набіць абруч

наколотить гвоздей — набіць цвікоў

наколотый

I (наготовленный колкой) наколаты

см. наколоть I

II 1) (набитый, нарезанный) наколаты, мног. панаколваны

2) (намеченный проколами) наколаты, мног. панаколваны

3) (прикреплённый) прышпілены, мног. папрышпільваны

4) (повреждённый уколом) наколаты, мног. панаколваны

см. наколоть II

наколоть

I совер. (раскалывая, наготовить) накалоць, мног. панаколваць

II совер.

1) (нанести уколы, повредить уколом) накалоць, мног. панаколваць, укалоць

(узор, рисунок и т.п.) накалоць, выкалаць

(прикрепить булавкой) прышпіліць, мног. папрышпільваць, напрышпільваць

2) (набить свиней) накалоць

наколоться

совер. накалоцца (на што), укалоцца (аб што)

наколоченный

набіты

наколупать

совер. прост. накалупаць

наколупывать

несовер. накалупваць

накомандоваться

совер. разг. накамандавацца

накомарник

накамарнік, -ка муж.

накомкать

совер. разг. накамячыць