Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

наклейной

наклейны

наклеены

наклейщик

наклейшчык, -ка муж.

наклейщица

наклейшчыца, -цы жен.

наклепать

I совер. тех. накляпаць

II совер. (на кого-либо) разг. напаклёпнічаць, узвесці паклёп, накляпаць

наклёв

муж.

1) (действие) надзёўбванне, -ння ср.

2) (наклюнутое место) надзёўб, -бу муж.

наклёванный

надзяўбаны

наклёвывать

несовер. надзёўбваць

наклёвываться

1) наклёўвацца

2) перен. разг. трапляцца

(предвидеться) прадбачыцца

(намечаться) намячацца

наклёвывается дело — трапляецца (прадбачыцца) справа

3) страд. надзёўбвацца

см. наклёвывать

наклёп

тех. наклёп, -пу муж.

наклёпанный

накляпаны