Verbum

назидательность

навучальнасць, -ці жен., павучальнасць, -ці жен.

назидательный

навучальны, павучальны

назидательный случай — павучальны (навучальны) выпадак

назидательный тон — павучальны (навучальны) тон

назло

нареч. на злосць

назначаемость

прызначальнасць, -ці жен.

назначаемый

1) прич. назначаны, прызначаны

2) прил. вызначальны, назначальны

назначать

несовер.

1) назначаць, прызначаць

2) (устанавливать) вызначаць

назначаць

(на должность, работу) назначаць, прызначаць

(ставить кем-либо) ставіць

(направлять куда-либо) накіроўваць

назначаться

страд.

1) назначацца, прызначацца

2) вызначацца

назначацца

прызначацца

ставіцца

накіроўвацца

см. назначать

назначенец

назначэнец, -нца муж.

назначение

1) (действие) назначэнне, -ння ср., прызначэнне, -ння ср.

вызначэнне, -ння ср.

2) (распоряжение, постановление, основная функция чего-либо, цель) прызначэнне, -ння ср., назначэнне, -ння ср.

использовать (передать, послать и т.п.) по назначению — выкарыстаць (перадаць, паслаць и т.п.) па назначэнню (прызначэнню)

место назначения — месца назначэння (прызначэння)

назначенный

1) назначаны, прызначаны

2) вызначаны

назначаны

прызначаны

пастаўлены

накіраваны

в назначенное время — у назначаны (прызначаны) час

см. назначить