уконопачивать
несовер. разг. заканапачваць
укор
муж. дакор, -ру муж., дакаранне, -ння ср.
(попрёк) упіканне, -ння ср., папіканне, -ння ср.
(упрёк) упікі, -каў мн., упіканне, -ння ср.
закід, -ду муж.
посмотреть с укором — глянуць з дакорам (дакараннем)
укоры совести — дакоры сумлення
не в укор будь сказано — не ў дакор кажучы
не хочу слушать твоих укоров — не хачу слухаць тваіх упікаў (упіканняў, папіканняў)
укорачивание
укарочванне, -ння ср., пакарочванне, -ння ср.
укорачивать
несовер. укарочваць, пакарочваць
укорачиваться
возвр., страд. укарочвацца, пакарочвацца
укоренение
прям., перен. укараненне, -ння ср.
укоренившийся
1) прич. які (што) укараніўся
2) прил. укаранелы
укоренить
совер. прям., перен. укараніць