ту́ча
грозова́я ту́ча навальні́чная хма́ра;
ту́ча саранчи́ хма́ра саранчы́;
◊
ту́чи сгусти́лись (собрали́сь) (над кем-, чем-л.) хма́ры наві́слі (над кім-, чым-небудзь);
он хо́дит как ту́ча ён хо́дзіць як хма́ра;
ту́ча
грозова́я ту́ча навальні́чная хма́ра;
ту́ча саранчи́ хма́ра саранчы́;
◊
ту́чи сгусти́лись (собрали́сь) (над кем-, чем-л.) хма́ры наві́слі (над кім-, чым-небудзь);
он хо́дит как ту́ча ён хо́дзіць як хма́ра;
тучево́й хма́равы;
ту́чка
тучне́ть
1. (о ком-л.) сыце́ць, тлусце́ць, паўне́ць, гладчэ́ць;
2. (о земле) тлусце́ць, набіра́цца сі́лы;
3. (о колосе, зерне) ядране́ць, наліва́цца, паўне́ць; (о траве) станаві́цца сакаві́тым (больш сакаві́тым, сакаўны́м, больш сакаўны́м, сакаўне́йшым, со́чным, больш со́чным, сачне́йшым).
ту́чность
1. сы́тасць, -ці
2. тлу́стасць, -ці
3. я́дранасць, -ці
ту́чный
1. сы́ты, тлу́сты, по́ўны, гла́дкі;
2. (о земле) тлу́сты, урадлі́вы;
3. (о колосе, зерне) я́драны, налі́ты, по́ўны; (сочный и густой — о траве или с густой и сочной травой — о луге) сакаві́ты, со́чны, сакаўны́.