Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

ту́ча прям., перен. хма́ра, -ры ж.;

грозова́я ту́ча навальні́чная хма́ра;

ту́ча саранчи́ хма́ра саранчы́;

ту́чи сгусти́лись (собрали́сь) (над кем-, чем-л.) хма́ры наві́слі (над кім-, чым-небудзь);

он хо́дит как ту́ча ён хо́дзіць як хма́ра;

тучево́й хма́равы;

ту́чка уменьш.-ласк. хма́рка, -кі ж.

тучне́ть несов.

1. (о ком-л.) сыце́ць, тлусце́ць, паўне́ць, гладчэ́ць;

2. (о земле) тлусце́ць, набіра́цца сі́лы;

3. (о колосе, зерне) ядране́ць, наліва́цца, паўне́ць; (о траве) станаві́цца сакаві́тым (больш сакаві́тым, сакаўны́м, больш сакаўны́м, сакаўне́йшым, со́чным, больш со́чным, сачне́йшым).

ту́чность

1. сы́тасць, -ці ж., тлу́стасць, -ці ж., паўната́, -ты́ ж.;

2. тлу́стасць, -ці ж., урадлі́васць, -ці ж.;

3. я́дранасць, -ці ж., паўната́, -ты́ ж.; сакаві́тасць, -ці ж., со́чнасць, -ці ж.; см. ту́чный;

ту́чный

1. сы́ты, тлу́сты, по́ўны, гла́дкі;

2. (о земле) тлу́сты, урадлі́вы;

3. (о колосе, зерне) я́драны, налі́ты, по́ўны; (сочный и густой — о траве или с густой и сочной травой — о луге) сакаві́ты, со́чны, сакаўны́.