ту́ча прям., перен. хма́ра, -ры ж.;

грозова́я ту́ча навальні́чная хма́ра;

ту́ча саранчи́ хма́ра саранчы́;

ту́чи сгусти́лись (собрали́сь) (над кем-, чем-л.) хма́ры наві́слі (над кім-, чым-небудзь);

он хо́дит как ту́ча ён хо́дзіць як хма́ра;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)