стяг высок. сцяг, род. сця́га м.
стя́гивание сця́гванне, -ння ср.;
стя́гивать несов., в разн. знач. сця́гваць; см. стяну́ть 1;
стя́гиваться
1. сця́гвацца;
2. (укорачиваться, сжиматься) пакаро́чвацца, збяга́цца;
3. страд. сця́гвацца;
стя́гивающий
1. прич. які́ (што) сця́гвае;
2. прил. сцяжны́, сця́гвальны.
стяжа́ние здабыццё, -цця́ ср.; набыццё, -цця́ ср.; неоконч. здабыва́нне, -ння ср., набыва́нне, -ння ср.; прыдба́нне, -ння ср.; см. стяжа́ть;
стяжа́тель здзі́ршчык, -ка м., скна́ра, -ры м., хці́вец, род. хці́ўца м.;
стяжа́тельница задзі́ршчыца, -цы ж., хці́віца, -цы ж., скна́ра, -ры ж.;
стяжа́тельский скна́рлівы, хці́вы;
стяжа́тельство ср. здзі́рства, -ва ср., скна́рнасць, -ці ж., хці́васць, -ці ж.