Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

смягча́ть несов., прям., перен. змякча́ць, памякча́ць; см. смягчи́ть;

смягча́ться

1. мякчэ́ць; змякча́цца, памякча́цца;

2. страд. змякча́цца, памякча́цца; см. смягча́ть.

смягча́ющий

1. прич. які́ (што) змякча́е, які́ (што) памякча́е; см. смягча́ть;

2. прил. змякча́ючы;

смягча́ющие вину́ обстоя́тельства змякча́ючыя віну́ акалі́чнасці;

3. прил. (мягчительный), мед. памякча́льны;

смягча́ющие сре́дства памякча́льныя сро́дкі.

смягче́ние прям., перен. змякчэ́нне, -ння ср.;

смягчённый змя́кчаны, памя́кчаны;

смягчи́тель хим. змякча́льнік, -ку м.;

смягчи́тельный памякча́льны, змякча́льны.

смягчи́ть сов., прям., перен. змякчы́ць, памякчы́ць;

смягчи́ть ко́жу змякчы́ць ску́ру;

смягчи́ть свет абажу́ром змякчы́ць (памякчы́ць) святло́ абажу́рам;

смягчи́ть боль змякчы́ць (зме́ншыць) боль;

смягчи́ть пригово́р змякчы́ць (памякчы́ць) прысу́д;

смягчи́ть согла́сный звук лингв. змякчы́ць (памякчы́ць) зы́чны гук;

смягчи́ться в разн. знач. змякчы́цца, памякчэ́ць;

ко́жа смягчи́лась ску́ра змякчы́лася (памякчэ́ла);

гнев смягчи́лся гнеў змякчы́ўся (памякчэ́ў);

звук смягчи́лся лингв. гук змякчы́ўся (памякчэ́ў).

смяка́ть несов., прост.

1. змяка́ць, мя́кнуць;

2. змяка́ць, абмяка́ць;

3. мякчэ́ць; см. смя́кнуть.