Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

се́ча уст., высок. се́ча, -чы ж.

сечеви́к ист. сечаві́к, -ка́ м.

сече́ние в разн. знач. сячэ́нне, -ння ср.;

кони́ческое сече́ние мат. кані́чнае сячэ́нне;

живо́е сече́ние физ. жыво́е сячэ́нне;

сече́ние электри́ческого про́вода техн. сячэ́нне электры́чнага про́вада;

сече́ние (се́чка) ка́мня сячэ́нне ка́меня;

ке́сарево сече́ние мед. ке́сарава сячэ́нне;

золото́е сече́ние залато́е сячэ́нне.

се́ченный прич.

1. се́чаны;

2. (наказанный поркой) бі́ты, хваста́ны, лупцава́ны;

се́ченый прил. се́чаны;

се́ченая ра́на се́чаная ра́на;

ка́менные се́ченые карни́зы каме́нныя се́чаныя карні́зы.

се́чка ж.

1. (действие) сячэ́нне, -ння ср.;

2. (нож для рубки капусты) сяка́ч, род. секача́ м.;

3. (рубленая солома) се́чка, -кі ж.;

4. (дроблёная крупа) дра́ныя кру́пы.

сечь несов.

1. сячы́, се́кчы;

2. (наказывать поркой) біць, хваста́ць, лупцава́ць.

Сечь ист. Сеч, род. Се́чы ж.;

Запоро́жская Сечь Запаро́жская Сеч.

се́чься несов.

1. (сражаться в бою) сячы́ся, се́кчыся;

2. (о волосах) сячы́ся, се́кчыся;

3. страд. сячы́ся, се́кчыся; см. сечь 1.