сдува́ние здзіма́нне, -ння ср.; здзьму́хванне, -ння ср.;
сдува́ть несов. (ветром) здзіма́ць; (ртом) здзьму́хваць;
сдува́ться страд. здзіма́цца; здзьму́хвацца.
сду́нутый садзьму́ты, здзьму́ты; здзьму́хнуты;
сду́нуть сов., однокр. (ветром) садзьму́ць, здзьмуць; (ртом) здзьму́хнуць.
сдуре́ть сов., прост. здурне́ць;
сдуре́л ты, что ли? здурне́ў ты, ці што?
сдури́ть сов., прост. здурава́ць, здурэ́ць, зрабі́ць глу́пства.
сду́ру нареч., разг. зду́ру.
сду́тый садзьму́ты, здзьму́ты; здзьму́ханы;
сду́ть сов. (ветром) садзьму́ць, здзьмуць; (ртом) здзьму́хаць, здзьму́хнуць.