ряд
1. в разн. знач. рад, род. ра́да м.; (о проборе — ещё) радо́к, -дка́ м.;
сиде́ть во второ́м ряду́ сядзе́ць у другі́м ра́дзе;
в ряда́х а́рмии у рада́х а́рміі;
овощно́й ряд рад агаро́дніны (гаро́дніны);
торго́вые ряды́ гандлёвыя рады́;
причеса́ть во́лосы на косо́й ряд прычаса́ць валасы́ на касы́ рад (радо́к);
2. (значительное число) рад, род. ра́да м.; шэ́раг, -га м.;
ряд поколе́ний рад (шэ́раг) пакале́нняў;
ряд учёных рад (шэ́раг) вучо́ных;
це́лый ряд обстоя́тельств цэ́лы рад (шэ́раг) акалі́чнасцей (абста́він);
◊
из ря́да вон выходя́щий незвыча́йны;
в пе́рвых ряда́х у пе́ршых рада́х (шэ́рагах);
в ряду́ (кого, чего) сяро́д (у лі́ку) (каго, чаго).
ряди́тьI несов.
1. уст., прост. (наряжать) прыбіра́ць, убіра́ць; (одевать) адзява́ць; (верхнюю одежду) апрана́ць;
2. (переодевать) прост. пераадзява́ць; (верхнюю одежду) пераапрана́ць.
ряди́тьII несов., уст. (нанимать) найма́ць; обл. гадзі́ць;
◊
суди́ть да ряди́ть разважа́ць ды меркава́ць.
ряди́тьсяI несов.
1. уст. (наряжаться) прыбіра́цца, убіра́цца; (одеваться) адзява́цца; (в верхнюю одежду) апрана́цца;
2. (переодеваться) прост. пераадзява́цца; (в верхнюю одежду) пераапрана́цца.
ряди́тьсяII несов., уст. (условливаться) дамаўля́цца; (наниматься) найма́цца; обл. гадзі́цца.
рядко́вый с.-х. радко́вы.
рядко́м нареч., разг. по́руч, по́бач; (о людях — ещё) по́плеч.
рядни́на ж. и рядно́ ср. (изделие из грубой пряжи) радно́, -на́ ср.
ря́дный уст. дагаво́рны;
ря́дная гра́мота дагаво́рная гра́мата.
ря́довка бот. радо́ўка, -кі ж.