Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

ого́ межд., разг. ого́.

огова́ривать несов.

1. (клеветать) абгаво́рваць;

2. (заранее условливаться) абумо́ўліваць, агаво́рваць;

3. (делать оговорку) агаво́рваць;

огова́риваться

1. (делать оговорку) агаво́рвацца;

2. (ошибаться) абмаўля́цца, памыля́цца, агаво́рвацца;

3. страд. абгаво́рвацца; абумо́ўлівацца, агаво́рвацца; см. огова́ривать.

огово́р абгаво́р, -ру м.;

огово́рённый

1. (оклеветанный) абгаво́раны;

2. (заранее условленный) абумо́ўлены, агаво́раны;

3. (с оговоркой) агаво́раны.

оговори́ть сов.

1. (оклеветать) абгавары́ць;

2. (заранее условиться) абумо́віць, агавары́ць;

3. (сделать оговорку) агавары́ць;

оговори́ться

1. (сделать оговорку) агавары́цца;

2. (ошибиться) абмо́віцца, памылі́цца, агавары́цца;

огово́рка

1. (замечание) агаво́рка, -кі ж.;

с огово́ркой з агаво́ркай;

2. (обмолвка) абмо́ўка, -кі ж., памы́лка, -кі ж., агаво́рка, -кі ж.;

огово́рочный агаво́рачны;

огово́рщик разг. абгаво́ршчык, -ка м.;