Verbum

дика́рка дзіку́нка, -кі ж.;

дика́рский дзіку́нскі;

дика́рство дзіку́нства, -ва ср.;

дика́рь прям., перен. дзіку́н, -на́ м.

ди́кий в разн. знач. дзі́кі;

ди́ко нареч. дзі́ка.

дикобра́з дзікабра́з, -за м.;

дикобра́зовые мн., сущ., зоол. дзікабра́завыя, -вых.

дикова́тый дзікава́ты.

дико́вина и дико́винка ж., разг. дзі́ва, -ва ср., цуд, род. цу́ду м.;

◊

не в дико́вину, в дико́винку не ў навіну́;