дико́вина и дико́винка ж., разг. дзі́ва, -ва ср., цуд, род. цу́ду м.;

не в дико́вину, в дико́винку не ў навіну́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)