Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

сплочённый

1. прич. збі́ты, звя́заны;

2. прич., перен. згуртава́ны, з’ядна́ны, аб’ядна́ны; см. сплоти́ть;

3. прил. (единодушный) згуртава́ны.

сплоша́ть сов., разг. схі́біць, памылі́цца, даць ма́ху.

сплошно́й

1. (сплошь идущий) суцэ́льны; (непрерывный) безупы́нны, беспераста́нны; адзін;

сплошна́я коллективиза́ция суцэ́льная калектывіза́цыя;

сплошны́м пото́ком суцэ́льным (безупы́нным, беспераста́нным) пато́кам;

там сплошны́е леса́ там скрозь лясы́;

там сплошна́я грязь там адна́ гразь;

2. (не разделяющийся на слои) суцэ́льны;

сплошно́й грани́т суцэ́льны грані́т;

3. перен., разг. безупы́нны, беспераста́нны; адзі́н;

сплошно́й вздор адна́ лухта́.

сплошь нареч. (весь) уве́сь (чы́сты); (на всём протяжении) скрозь; (целиком) ца́лкам; (подряд) за́пар;

всё ле́то сплошь шли дожди́ усё ле́та ішлі́ дажджы́;

лес тяну́лся сплошь на не́сколько киломе́тров лес цягну́ўся (ішо́ў) скрозь на не́калькі кіламе́траў;

всё сплошь усё чы́ста;

сплошь и ря́дом скрозь; ве́льмі ча́ста.

сплутова́ть сов., разг. змахлява́ць, скруці́ць; (обмануть) ашука́ць; (схитрить) схітрава́ць.

сплыва́ть несов., разг. сплыва́ць;

сплыва́ться сплыва́цца.

сплыть сов., разг. сплы́сці, сплыць, мног. пасплыва́ць;

бы́ло да сплы́ло погов. было́ ды сплыло́;

сплыться сплы́сціся, сплы́цца.

сплю́нутый сплю́нуты;