Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

зано́зистый прыдзі́рлівы, задзі́рысты, назо́йлівы;

занози́ть сов. застрамі́ць.

занорови́ться сов., прост. занараві́цца.

зано́с зано́с, -су м.

заноси́тьI несов.;

1. в разн. знач. зано́сіць;

2. (песком) зано́сіць, засыпа́ць; (снегом) зано́сіць, замята́ць;

3. (вносить, вписывать) зано́сіць, уно́сіць, упі́сваць, запі́сваць;

4. (поднимать для какого-л. действия, замахиваться) узніма́ць, уздыма́ць, зама́хвацца, наме́рвацца; см. занести́ 1—4.

заноси́тьII сов. (загрязнить долгой ноской) занасі́ць, мног. пазано́шваць.

заноси́тьсяI несов., разг.

1. (гордиться) ганары́цца, задава́цца;

2. (слишком увлекаться чем-л.) захапля́цца; см. занести́сь;

3. страд. зано́сіцца, засыпа́цца; замята́цца; уно́сіцца, упі́свацца, запі́свацца, узніма́цца, уздыма́цца; см. заноси́тьI.

заноси́тьсяII сов. (истрепаться, загрязниться) занасі́цца, мног. пазано́швацца.

зано́сный зано́сны.

зано́счиво нареч. фанабэ́рыста, ганары́ста;