дерзи́ть несов., разг. (говорить дерзости) гавары́ць дзёрзкасці; (грубить) грубія́ніць; (дерзко вести себя) дзёрзка паво́дзіць (трыма́ць) сябе́.
де́рзкий
1. дзёрзкі; (грубый) гру́бы, грубія́нскі;
2. (смелый) дзёрзкі; адва́жны, сме́лы;
де́рзко нареч.
1. дзёрзка; гру́ба, па-грубія́нску;
2. дзёрзка; адва́жна, сме́ла; см. де́рзкий.
дерзнове́ние ср., высок., уст. адва́га, -гі ж., сме́ласць, -ці ж.;
дерзнове́нно нареч. адва́жна, сме́ла;
дерзнове́нность высок., уст. адва́га, -гі ж., сме́ласць, -ці ж.;
дерзнове́нный адва́жны, сме́лы.
дерзну́ть сов. адва́жыцца, асме́ліцца; (рискнуть) рызыкну́ць; см. дерза́ть.
де́рзостный уст. адва́жны, сме́лы;
де́рзость ж.
1. (непочтительность) дзёрзкасць, -ці ж., гру́басць, -ці ж., грубія́нства, -ва ср.;
2. (смелость) адва́жнасць, -ці ж., сме́ласць, -ці ж.