Verbum

остано́вленный

1. спы́нены, затры́маны;

2. спы́нены;

3. спы́нены, зве́рнуты; см. останови́ть;

остано́вочный прыпы́начны.

оста́тки рэ́шткі, -каў ед. нет; аста́ткі, -каў ед. нет; (отбросы) паза́дкі, -каў ед. нет.

оста́тний прост. аста́тні.

оста́ток м.

1. (излишек, оставшийся от чего-л.) рэ́шта, -ты ж.; рэ́шткі, -каў ед. нет, аста́так, -тку м.;

2. (оставшаяся часть, конец) аста́ча, -чы ж., аста́так, -тку м.;

оста́ток жи́зни аста́так жыцця́;

3. мат. аста́ча, -чы ж.;

оста́точный рэ́шткавы, аста́ткавы;

оста́точная деформа́ция тел физ. аста́ткавая дэфарма́цыя цел;

оста́точный при́нцип распределе́ния рэ́шткавы (аста́ткавы) пры́нцып размеркава́ння.

оста́ться сов. заста́цца; астацца; см. остава́ться;

◊

оста́ться на боба́х заста́цца ні з чым;

оста́ться с но́сом заста́цца з но́сам;

оста́ться на бума́ге заста́цца на папе́ры;

оста́ться в дурака́х заста́цца ў ду́рнях.

остго́тский ист. остго́цкі.

остго́ты ист. остго́ты, -таў.

остебели́ться сов., бот. асцеблава́цца;