Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

заведе́ниеIII ср. (обыкновение, обычай) разг. завядзе́нне, -ння ср., звы́чай, -чаю м., завядзёнка, -кі ж.

заведённый заве́дзены;

как (то́чно, сло́вно) заведённый (заведённая маши́на) як (бы́ццам, ні́бы) заве́дзены.

заве́дование зага́дванне, -ння ср.; кірава́нне, -ння ср.;

заве́довать несов. зага́дваць; кірава́ць.

заве́домо нареч. заве́дама; (сознательно) свядо́ма; (явно) я́ўна;

заве́домый (известный) вядо́мы; (несомненный) безумо́ўны, я́ўны;

э́то заве́домая ложь гэ́та безумо́ўная (я́ўная) няпра́ўда (хлусня́).

заве́дующая сущ. (чем) зага́дчыца, -цы ж. (чаго);

заве́дующий сущ. (чем) зага́дчык, -ка м. (чаго).

заве́дывание уст., см. заве́дование;

заве́дывать несов., уст., см. заве́довать.