Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

застыва́ть несов., в разн. знач. застыва́ць.

засты́вший

1. прич. які́ (што) засты́ў;

2. прил. засты́лы.

застыди́ть сов., разг. засаро́міць, засарамаці́ць;

застыди́ться засаро́мецца.

засты́лость засты́ласць, -ці ж.;

засты́лый разг. засты́лы;

засты́ть сов., в разн. знач. засты́ць, мног. пазастыва́ць.

засуди́ть сов. засудзі́ць, мног. пазасу́джваць.

засуети́ться сов., разг.

1. (начать суетиться) замітусі́цца; (забегать) забе́гаць;

2. (устать от суеты) забе́гацца.

засу́женный засу́джаны;