округля́ть несов., прям., перен. акругля́ць;
округля́ться возвр., страд. акругля́цца.
окружа́ть несов.
1. акружа́ць;
2. (располагаться вокруг) абкружа́ць;
окружа́ться страд. абкружа́цца;
окружа́ющее сущ. усё, што акружа́е; (окружение) акружэ́нне, -ння ср., навако́лле, -лля ср.; (окружающий мир) навако́льнае, -нага ср.;
окружа́ющие мн., сущ. навако́льныя, -ных, усе́, хто акружа́е;
окружа́ющий
1. прич. які́ (што) акружа́е, які́ (што) абкружа́е; см. окружа́ть;
2. прил. навако́льны;
окружа́ющий мир навако́льны свет;
окруже́нец разг. акружэ́нец, -нца м.;
окруже́ние
1. (действие) акружэ́нне, -ння ср.; абкружэ́нне, -ння ср.;
вы́рваться из окруже́ния воен. вы́рвацца з акружэ́ння;
2. (окружающая среда, обстановка) акружэ́нне, -ння ср., навако́лле, -лля ср.;
3. (обрамление) акружэ́нне, -ння ср.;
окружённый
1. акру́жаны;
2. абкру́жаны; см. окружи́ть;