Verbum

засту́пник засту́пнік, -ка м.;

засту́пница засту́пніца, -цы ж.;

засту́пнический засту́пніцкі;

засту́пничество засту́пніцтва, -ва ср.

застуча́ть сов. засту́каць; (о сердце — ещё) разг. зата́хкаць.

застыва́ние застыва́нне, -ння ср.;

застыва́ть несов., в разн. знач. застыва́ць.

засты́вший

1. прич. які́ (што) засты́ў;

2. прил. засты́лы.

застыди́ть сов., разг. засаро́міць, засарамаці́ць;

застыди́ться засаро́мецца.