Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

заверша́ющий

1. прич. які́ (што) завярша́е;

2. прил. завярша́льны;

заверше́ние завяршэ́нне, -ння ср.;

завершённость заве́ршанасць, -ці ж.;

завершённый заве́ршаны, мног. пазаве́ршваны;

заверши́тель завярша́льнік, -ка м.;

заверши́ть сов. завяршы́ць, мног. пазаве́ршваць;

заверши́ться завяршы́цца.

заверя́ть несов.

1. (уверять) запэ́ўніваць;

2. (удостоверять) завяра́ць, засве́дчваць;

заверя́ться страд.

1. запэ́ўнівацца;

2. (удостоверяться) завяра́цца, све́дчыцца.

заве́са засло́на, -ны ж.;

дымова́я заве́са дымава́я засло́на;

огнева́я заве́са воен. агнява́я засло́на;