одурма́ниваться возвр., страд. адурма́ньвацца;
одурма́нивающий
1. прич. які (што́) адурма́ньвае;
2. прил. адурма́ньваючы;
одурма́нить сов. адурма́ніць;
одурма́ниться адурма́ніцца.
о́дурь ж., разг. ачмурэ́нне, -ння ср., замарачэ́нне, -ння ср., адурэ́нне, -ння ср.;
меня́ о́дурь взяла́ на мяне́ замарачэ́нне найшло́, я ачмурэ́ў, я адурэ́ў.
одуря́ть несов. ачмура́ць, дуры́ць, замаро́чваць, аду́рваць;
одуря́ющий
1. прич. які́ (што) ачмура́е, які́ (што) ду́рыць, які (што) замаро́чвае, які́ (што) аду́рвае; см. одуря́ть;
2. прил. адура́ючы; (пьянящий) п’яню́чы.
одутлова́тость адутлава́тасць, -ці ж., азы́зласць, -ці ж.;
одутлова́тый адутлава́ты, азы́злы.