одуря́ющий
1. прич. які́ (што) ачмура́е, які́ (што) ду́рыць, які (што) замаро́чвае, які́ (што) аду́рвае; см. одуря́ть;
2. прил. адура́ючы; (пьянящий) п’яню́чы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)