Verbum

дивизио́нный дывізіённы.

диви́зия воен. дыві́зія, -зіі ж.

дивини́л хим. дывіні́л, -лу м.

диви́ть несов., разг. дзіві́ць, здзіўля́ць;

диви́ться дзіві́цца, здзіўля́цца, дзівава́цца (з каго, чаго).

ди́вно нареч. дзі́ўна, дзіво́сна, цудо́ўна;

ди́вный дзі́ўны, дзіво́сны, цудо́ўны.

ди́во разг. дзі́ва, -ва ср.;

◊

ди́во ди́вное нар.-поэт. дзі́ва-дзі́ўнае;

ди́ву дава́ться дзіві́цца;

на ди́во на дзі́ва;

что за ди́во што за дзі́ва.