Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

завью́ченный заўю́чаны;

завью́чивать несов. заўю́чваць;

завью́чиваться страд. заўю́чвацца.

завяда́ть несов., завяда́ць, вя́нуць;

завя́дший прил.

1. завя́лы;

2. перен. завя́лы, змарне́лы.

завя́занный завя́заны, мног. пазавя́званы; зашмо́ргнуты, мног. пазашмо́рганы; см. завяза́тьI 1.

завяза́тьI сов.

1. (узлом) завяза́ць, мног. пазавя́зваць; (петлёй) зашмаргну́ць, мног. пазашмо́ргваць;

2. перен. завяза́ць, распача́ць, нала́дзіць;

завяза́ть знако́мство завяза́ць (распача́ць) знаёмства.

завяза́тьII несов.

1. (в грязи и т. п.) заграза́ць;

завяза́ть в боло́те заграза́ць у бало́це;

2. (в зубах) засяда́ць, завяза́ць;

3. перен. завяза́ць.

завяза́ться сов.

1. завяза́цца; зашмаргну́цца;

2. перен. завяза́цца, распача́цца, нала́дзіцца;

3. (о плодах) завяза́цца.

завязи́ть сов., разг.

1. угра́зіць, угру́зіць;

2. (в чём-л. узком) ушчамі́ць.