завора́чивание
1. заваро́чванне, -ння ср., паваро́чванне, -ння ср.;
2. загіна́нне, -ння ср.; закру́чванне, -ння ср.; зака́сванне, -ння ср.; падка́сванне, -ння ср.; захіна́нне, -ння ср.;
3. заго́ртванне, -ння ср.; запако́ўванне, -ння ср.; закру́чванне, -ння ср., укру́чванне, -ння ср.; завіна́нне, -ння ср.; захіна́нне, -ння ср.; см. завора́чивать;
завора́чивать несов., разг.
1. (изменять направление) заваро́чваць, паваро́чваць; (наведываться) збо́чваць;
2. (загибать кверху, назад) загіна́ць; закру́чваць; (подол, рукава) зака́сваць; (о штанинах — ещё) падка́сваць; (полы) захіна́ць;
3. (упаковывать) заго́ртваць; запако́ўваць; закру́чваць, укру́чваць; завіна́ць, захіна́ць;
завора́чиваться
1. (назад или в сторону) прост. заваро́чвацца, паваро́чвацца;
2. прост. (загибаться кверху, назад) загіна́цца; закру́чвацца; (о подоле, рукавах) зака́свацца; (о штанинах — ещё) падка́свацца; (о полах) захіна́цца;
3. страд. загіна́цца; закру́чвацца; зака́свацца; падка́свацца; заго́ртвацца; запако́ўвацца; укру́чвацца; завіна́цца, захіна́цца; см. завора́чивать 2, 3.
заворкова́ть сов., прям., перен. забуркава́ць.
заворожённый заваро́жаны; зачарава́ны;
заворожи́ть сов. заваражы́ць; (очаровать) зачарава́ць.
за́ворот / за́ворот кишо́к мед. заваро́т кі́шак.
заворо́т заваро́т, -ту м.
завороти́ть сов., разг.
1. (назад или в сторону) завярну́ць; звярну́ць; (наведаться) збо́чыць;
2. в др. знач., см. заверну́ть;
завороти́ться закаса́цца, захіну́цца.