замыча́ть сов.
1. зарыка́ць, замы́каць, заму́каць;
2. перен., разг. замы́каць; (забормотать) замармыта́ць.
замы́шленный заду́маны, наду́маны;
замышля́ть несов. заду́мваць, наду́мваць;
замышля́ться страд. заду́мвацца, наду́мвацца.
замя́млить сов., разг. замя́мліць.
замя́тый
1. заці́снуты; затапта́ны;
2. замя́ты; см. замя́ть;
замя́ть сов., разг.
1. заці́снуць; (ногой) затапта́ць;
2. перен. замя́ць;
замя́ться разг. (смутиться) збянтэ́жыцца, суме́цца; (запнуться) запну́цца; (остановиться) спыні́цца.
замяу́кать сов. замя́ўкаць; зая́ўкаць.
занава́живать несов.
1. с.-х. угно́йваць;
2. (загрязнять) прост. забру́джваць; (сором, мусором) засме́чваць;