Verbum

сби́тенщица збі́ценшчыца, -цы ж.;

сби́тень уст. збі́цень, -тня м.

сби́тый прич., прил. збі́ты, мног. пазбіва́ны;

проти́вник сбит с пози́ции праці́ўнік збі́ты з пазі́цыі;

сби́тые каблуки́ збі́тыя (пазбіва́ныя) абца́сы.

сбить сов., в разн. знач. збіць, мног. пазбіва́ць; (скопить) прост. сабра́ць;

сбить с то́лку збіць (пазбіва́ць) з то́лку (панталы́ку);

сбить це́ну збіць цану́;

сбить спесь с кого́-л. збіць фанабэ́рыю (пы́ху) з каго́-не́будзь;

сбить с ног збіць (пазбіва́ць) з ног;

сбить проти́вника с пози́ций воен. збіць праці́ўніка з пазі́цый;

сбить каблуки́ збіць (пазбіва́ць) абца́сы;

сбить ма́сло збіць ма́сла;

сбить до́ски збіць (пазбіва́ць) до́шкі;

сбиться в разн. знач. збі́цца, мног. пазбіва́цца;

лю́ди сбились в ку́чу лю́дзі збі́ліся (пазбіва́ліся) у ку́чу;

сбиться с доро́ги збі́цца з даро́гі;

сбиться с ног збі́цца (пазбіва́цца) з ног;

шля́па сбилась на́бок капялю́ш збі́ўся на бок;

подко́вы сбились падко́вы збі́ліся (пазбіва́ліся);

ма́сло сбилось ма́сла збі́лася;

сбиться в показа́ниях збі́цца (зблы́тацца) у паказа́ннях;

сбиться с та́кта збі́цца з та́кту.