Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

особоуполномо́ченный сущ. асобаўпаўнава́жаны, -нага м.

осо́бый

1. (особенный) асаблі́вы; (специальный) адмысло́вы; спецыя́льны;

2. (отдельный, независимый от других) асо́бны; асо́бы; (непохожий на других) адме́нны;

осо́бый отря́д асо́бы атра́д;

осо́бый ука́з асо́бы ўка́з;

осо́бый пара́граф асо́бы пара́граф;

осо́бое мне́ние асо́бная ду́мка.

о́собь ж. асо́біна, -ны ж.; (о растениях — ещё) ка́ліва, -ва ср.

осо́бь / осо́бь статья́ разг. спра́ва асо́бая.

осове́ло нареч. асаве́ла;

осове́лый асаве́лы;

осове́ть сов., разг. асаве́ць.

осовреме́ненный асуча́снены;

осовреме́нивание асуча́сніванне, -ння ср.;

осовреме́нивать несов. асуча́сніваць;